Gevechtstraining met Marylen

Marylen en Dodger kwamen aanrijden op Komats, Dodger zijn Shirshu. "No mas!" riep hij hard. Het dier kwam tot een abrupte stop. Dodger aaide het dier bij zijn oor. "Braaf maatje." zei hij meteen poezelig stemmetje. Hij sprong behendig van het dier. Achter hem zat Marylen. Zij zat nogsteeds op Komats. Ze had aan het begin van de rit eventjes een hade gil gegeven, maar was daarna gestopt. Hij grinnikte. Hij hield allebei zijn handen uit dit keer. Dan kon hij haar helpen met eraf komen. Zjn glilach werd groter. Hij zei nog even: "Kom je?"

[Inspiratiloos sorry!]

Marylen zag hoe het dier bruusk stopte en ze tegen Dodger zijn rug voorover viel. "Oeps.." Zei ze en zag zijn twee handen. Knikkend pakte ze die vast en sprong eraf. Ze keek rondom haar en zag een super grote arena. "Wel..Beginnen we?!" Vroeg ze popelend om te beginnen. "Richa fich. " Sprak ze uit en meteen kwam Mouchi aangetrappeld en zette zich met een grijns naast Marylen. "Kong li va ku be." Sprak ze in Mouchi haar taal. Mouchi begreep wat ze zei en maakte een schel geruis die weerklonk tegen de muren van de arena. Wie het startsein zou geven zouden ze beginnen. "Ik ben klaar.. We vechten voor de duidelijkheid niet voor de dood...Enne tier als je te veel pijn hebt..En dit meen ik. " Zei ze met een kleine glimlach maar toch een pikkeltje serieus. Marylen stapte wat achteruit zodat ze plaast had en goed haar taal kon zeggen wat Mouchi moest doen van aanval.


( Die rare taal is gewoon: Dat we een gevecht gaan doen tegen Dodger en het grote dier...En het eerste is dat ze moest komen XD)

[Lol ok prima ^^]

"Oke. We beginnen." Hij keek naar de twee grote water 'potten' die er stonden. Hij wist dat Marylen's specialiteit waterballen waren. Maar hij stuurde al water vanaf zijn 9de. Hoelang zou ze al watersturen? Hij maakte een draaiende beweging met zijn armen en zetten zijn bennen stevig. Hij draaide zijn benen, die nu vastzaten in ijs. Dan kon hij niet omver vallen, en het was makkelijk om los te maken. Het water draaide als een soort watergevel om hem heen. Hij maakte er een waterzweep van, en probeerde behendig Marylen te raken met de zweep. Terwijl hij de beweging maakte kwam er een zware "Arg!" uit hem.

( LOL arwg XD)

Marylen die zijn bewegingen toekeek sprong behendig naar links en zag meteen ook de water 'Potten' Meteen maakte er gebruik van en draaide met haar handen rech(t voor zich waardoor een grote waterbal onstond en Marylen vervolgens er op blies en een ijs rand er omheen kwam. Met een kracht liet ze het afgaan en keek toe naar de grote waterzweep van Dodger die haar bijna raakte. Ze probeerde eens iets nieuws door met haar bene gekruist te staan een draai beweging maakte en er vervolgens een grote beschermlaag van water die doorzichtig was en makkelijk kapot te krijgen was door ene aanval die raak was. Marylen bleef geconcentreerd staan en bleef op haar hoede. "Komma Kila lakoeta la." Sprak ze al roepende uit. Mouvhie begon super snel te lopen in hun richting en sprong van links naar rechts zodat het dan ook onmogelijk was haar te raken. Mouchi sprong op tegen het grote dier, maakte haar armen langer waardoor ze hem vastgreep wat heel moeilijk was voor zo een klein dier en begon hevig te duwen. Ze werd opeens achteruit gestoot door een zweepslag van het water. "MOUCHI!!!!! Kila ka kiboe." Roepte ze luid uit. Mouchi begon zo rap mogelijk te bij haar te raken en ging op haar schouder zitten. "Arme vriend." Zei ze en aaide hem liefdevol over haar kleine hoofdje. Dit was maar het begin dus Mouchi en zij moesten extra opletten. Mouchi was al snel weer helemaal in topform en stelde zich weer naast Marylen voor de volgende aanval of wel te ontwijken of wel aan te vallen.

(uber lang XD)

[Jaja. Dat is, moeilijk bij een gevecht ]

Komats rook een dier. Mouchi. Hij rekte zijn tong uit, bij een nog grotere snelheid dandat hij rende, en sloeg met het geribbelde deel het kleine dier. als het raak was, zou het dier verlamd zijn. Voor ongeveer 20 minuten. Dan zou het kleine behendige dier voorlopig uit de weg zijn. Dodger keek naar Komats. "Hai gu?" (Gaat het?) En Komats maakte een soort grom. Dat zou vast 'ja' betekenen. Hij draaide een rondje om zich heen. en haalde water uit de lucht. Er verscheen zweet op zijn voorhoofd. Het verijste veel techniek om dit te doen zonder maan. Hij maakte er een grote wateroctopus van. Met deze octopus kon hij iedere aanval wegslaan met een tentacel. Terwijl Komats tong opweg was naar het kleine dier, verscheen er naast de tong een lange watertentacel. Maar deze kwam recht op Marylen af.

Marylen was op haar hoede en stond dus klaar om die aanval van Komat te ontwijken. Ook die aanval van Dodger was voor haar niet het moeilijkste wat ze ooit moest doen. Marylen maakte een salto achteruit in de lucht doordat een grote storm water ontstond en recht naar Dodger ging. Terwijl ze die grote storm maakte kwam er veel zweet op haar voorhoofd en als ze het afgevuurd had viel ze bewusteloos. Het was iets te veel van het goede. Marylen zag niks voor haar ogen. Alles was zwart. Ze hapte naar adem terwijl ze hard met haar voeten schopte. 'Wat gebeurt er?!' Kon ze alleen maar denken. Ook die gedachte ging als water voor de zon weg en. Marylen voelde juist nog een kleine snuit over haar gezicht gaan. Ze wou iets zeggen maar niks maar dan ook niks kwam uit haar mond. Mouchi keek bezorgd haar aan en likte verward aan haar gezicht. Marylen bewoog niet en zei niks.....

Na een halfuurtje:

Marylen opende onverwachts haar ogen. Ze lag op haar rug op de natte grond door al het water die erop gestroomd was. Marylen kwam overeind op haar poep. "Wat...gebeurt..er..." Zei ze wat onhoorbaar meer fluisterend. Ze zag Dodger voor haar en stelde zich recht. Ze keek rondom haar en herrinderde zich weer wat er gebeurt was. "Ik ben nog niet zo geleerd als jij..En ook heb ik deze krachten nog niet zo lang." Zei ze en keek hem aan. Ze had geen zin om nog verder te vechten. "Zullen we anders ons tegen de kant zetten en eens wat praten of zo..." Zei ze en keek naar de grond. Ze floot weer twee keer waardoor de kleine Mouchi weer flink op haar schouder kwam zitten. Marylen keek naar de grote snee die in het diertje was. "Arme meid." Zei ze en ademde over de snee. Een klein beetje water kwam er overheen en toen het water weg was was ook de snee weg. "Gelukkig, ik zou me geen raad weten zonder jou." Zei ze en keek dan weer naar Dodger....
"Wat wil jij nu doen?" Vroeg ze en keek naar hem.....

Dodger keek bezorgd. "Gaat het weer een beetje? Ik was dood ongerust!" zei hij op bezorgde toon. Hij blies die plukjes haar weer uit zijn gezicht. Hij draaide even zijn armen en zijn benen gingen naar rechts. Er verscheen een bankje van sneeuw/ijs. Hij knikte ernaar en ging zelf zitten. Hij glimlachte naar haar. "Kom er maar bij. Je krijgt er alleen wel een koude kont van." glimlachte hij. Zijn rug zat niet helemaal recht, het leunde naar voren. Zijn benen zaten omhoog. Zijn knieen zatten nu onder zijn gezicht. Zijn nagel maakte een klikkend geluid onder zijn boventanden. Zo zat hij bijna altijd. Hij was er gewoon aan gewend.

Marylen keek hem aan en nam zijn aanbod aan. Ze ging rustig op een afstandje naast hem zitten. Even rilde ze van de kou. "Best frisjes..." Zei ze en keek voor zich uit. Toen ze zich weer recht stelde en met haar armen zwaaide kwam er warm ijs uit haar handen en maakte Marylen de bewegingen van een zetel waardoor er na een tijdje een hele zetel voor haar stond. Rustig ging ze erop zitten met haar rechterbeen over haar linkerbeen. "Zo zit ik ietsje warmer en zit het beter tegen de leuning. Je mag er heus bij komen zitten hoor." Zei ze en glimlachte lichtjes..

Dodger glimlachte. "Warm ijs he? Daar heb ik nognooit van gehoord." zei hij nog altijd met diezelfde glimlach op zijn gezicht. Nu het wat donkerder was zag je hoe Marylen's ogen in de maan schitterde. Hij keek er voor een tijdje geluidloos naar. Daarna knipperde hij even en zei vastbesloten: "Tja. Ik zal het maar moeten proberen he?" En hij ging naast Marylen zitten op de verbazingwekkend grote zetel. Ze zaten nu best dicht op elkaar. Dodger grijnsde en zei: "Gezelli!" Hij keek weer naar de ogen van Marylen. Daarna wendde hij zijn ogen naar zijn eigen handen. Nu zat hij op een normale manier.

[LOL. warm ijs! XD]

Marylen voelde zijn zijkant van zijn buik tegen zich aan. Haar amulet gloeide doordat het door haar topje kwam. "Neem me niet kwalijk..." Zei ze. Zonder iets te zeggen liep ze naar een hoek in de arena en begon te *vloeken* "Kun je je voor ene keer grauw houden!" Riep ze uit. Even schaamde ze zich rot. Ze moest het zeggen wat het was. Ze kon het niet voor eeuwig verstoppen. Strompelend kwam ze naar hem toe en deed haar amulet uit en legde het gloeiend blauwe steen in haar hand. "Dit is een geschenk van mijn vader die dood is. Ik kreeg hem op mijn 10 jaar en bleef grauw, ik snapte niet waarom hij het me gaf...Het gloeit als....." Verder zweeg ze. Keek de andere kant uit en klappertande wat..


( ja, een beetje fantasie mag wel hoor -.- XD)

Dodger glimlachte. Hij liep naar Marylen toe. Terwijl ze stotterde en klappertanden legde hij zijn finger op haar mond. "Shh..." zei hij zachtjes. Hij haalde zijn vinger weg. Daarna ging alles heel snel. Hij voelde hoe hun lichamen elkaar raakte. Hoe hun ogen elkaar tegenkwamen. Haar taille huid die zijn handen raakte. Hij voelde zich vreemd genoeg zich tot haar aangetrokken. Haar verlegenheid. Die voorzichtigheid. Zonder nog iets te zeggen, of na te denken legde hij zijn lippen op het hare. Het enige wat hij dacht: 'Laat haar het beantwoorden.'

[Sorry voor zo kort ]

( Wat romantisch )

Marylen voelde zijn huid tegen die van haar. Even keek ze de andere kant op en voelde dan opeens een vinger tegen haar mond en vervolgens de lippen van hem. Ze deed voorzichtig mee en deed haar ogen dicht. Toen ze langzaam los ging en haar lippen toe deed en vervolgens haar ogen open deed keek ze hem wat vrolijk maar toch stilletjes aan. Marylen gag hem een knuffel en voelde er zich goed bij. Ze liet haar greep los en kustte hem nog eens lang op zijn mond (lol).

[Tja waarom niet he Wel beetje 'cliche' maar ja...XD]

Dodger keek haar geluidloos aan. Haar pony zat voor haar ogen. Haar prachtige ogen. Hij veegde haar haar naar de zijkant en 'vouwde' het achter haar oor. Hij schonk haar een glimlach. Zijn hagelwitte tanden schenen in het maanlicht. Wat was hij blij dat er tandenborstels waren. Met die gedachte was de stilte verbroken, doordat hij grinnikte. Daarna stond zijn hoofd kijkend naar de twee paar voeten, die zo dicht mogelijk tegen elkaar aanstonden. Maar zijn ogen keken naar Marylen. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Wat hij moest denken. Wat dit betekende. Zoveel vragen. Alles tolde door zijn hoofd, een ding wist hij maar; Dit moest goed zijn. Zijn ogen gleden naar beneden. Langs Marylen's lichaam weer naar hun voeten.

[Lkkr veel voetjes :3]

( jep jep XD)


Marylen stond aan de zijkant en wou iets zeggen. Maar ze wou ook het moment met hun twee niet verbrotten. "Hou van je...." Zei ze wat aarzelend maar ze sprak de waarheid. Toen ze hem aankeek smolt ze helemaal (*smelt* *smelt* XD). Ze voelde zijn warme hand door haar haar strijken en liet ook een glimlach zien. Ook haar tanden waren helemaal wit en weerspiegelden op de muur. Ze wist nu niets te doen of te zeggen, alles ging veranderen vanaf nu, dat wist ze...

[Jaja. Voetjes zijn nou eenmaal heel sexy XDXD]


Dodger keek haar aan. Met grote ogen. Van blijdschap, en nog altijd verbaasd. Wat zal hij zeggen? Nou, hij was begonnen. Dus hij hield natuurlijk ook van haar. Hij verplaatste zijn armen naar haar bovenarmen. Hij voelde haar buik tegen hetzijne. Hij vulde met warmte. (*Ook smelt smelt XD*) Zijn hoofd ging langs het hare naar haar oor. Daar fluisterde hij zachtjes: "Ik hou van je." en hij sloot ermee af met een zachte beet in haar oor. (Jammie jammie XD) Toen haalde hij zijn hoofd weg en legde zijn neus op het hare. Hij voelde haar frisse adem op zijn gezicht. Ze bleven even zo staan. "Je hebt lekkere oren." grijnsde hij. Natuurlijk weer heel onserieus van hem. Maar zo was hij. En dat wist Marylen vast. Dit was waanzin. Ze kende elkaar net 3 dagen. Zou dit wat worden?

[Ik heb honger voor oortjes XDXD]

( OMG!!!!!!!!!!! LOL!)

Marylen voelde zijn hoofd tegen haar oor en voelde een beet. "Heej! Mijn oor is niet eetbaar hoor!" Zei ze met een brede glimlach. Ze grijnsde en ging met haar handen door zijn prachtige zwarte haren. Vervolgens Kustte ze met haar mond van zijn nek tot zijn mond en kustte hem dan teder. ( slurp slurp XD) Marylen hoorde zijn woorden en smelte bijna helemaal. Ze bleef staan in de houding die ze nu stonden. Ze greep zijn handen vast en kneep er lichtjes in. Ze voelde zijn adem in haar gezicht. Haar haren streek ze naar achteren en keek hem diep in zijn zwart blinkende ogen van de maneschijn aan.

[Dat zie je veel in Animes Dat oor 'numben' XD]

Dodger grijnsde. Hij legde zijn handen bij haar nek (en draaide het om zodat ze dood ging >;D Sorry moest effe XD) en hij verplaatste ze zodat de puntjes elkaar aanraakte. Ze stonden al een tijdje zo. Hij wou haar niet loslaten en het moment verbreken. Hij legde zijn lippen weer op het haren. Zachtjes en teder. Toen liet hij langzaam los. Zijn leegstaande ogen leken niet meer zo leeg. Daarna reageerde hij op Marylen:"Sorry, hij zag er gewoon zo lekker uit." gevolgd door een grinnik. Hij was verliefd dat wist hij zeker.

( Wat zijn we weer in de melige dagen man man man! XD)

Marylen voelde zijn lippen de hare raken. Ze bewoog niet en liet zijn gang gaan (aan u de eer meneer XD). Toen zijn handen in haar nek waren legde ze haar handen achter zijn oren. (mjam mjam) Vervolgens ging ze even weg van hem ze zette zich op de zetel waar zij altijd op zat en wenkte hem bij haar te komen. Ze wou dan ook eerst haar gevoelens voor hem vertellen....Wat ook moest gebeuren. (Eve het moment verbreken en praten XD XD Mwahahahahahahahahahahah XD) Marylen keek hem aan. Ze was dolblij maar wist niet hie ze het hem goed moest duidelijk maken dat ze een nieuw leven met hem zou willen beginnen.

Dodger liep naar Marylen. De zetel was net niet groot genoeg voor hun twee. Hij stond nu voor Marylen. Hij boog naar beneden en pakte haar op. Toen ging hij zelf zitten en legde haar op zijn benen. "Sorry. Anders is het ook zo krapjes." grijnsde hij. Hij keek haar aan. Ze keek serieus. Wat wou ze zeggen? "Wat wil je zeggen?" vroeg hij bezorgd.

[GRR GRR *ademt hevig* WEER ZO'N KORTE POST AAN MIJN KANT Dx]

Marylen werd opgepakt en grijnsde breed. Toen hij zijn stem hoorde wist ze dat het nu het moment was. "Ik...Wil je....Soms een relatie met me starten..." Stotterde ze. Ze keek voor zich en ging van zijn schoot. Ze bleef als aan de grond genageld staan. Ze stapte vooruit en floot weer twee keer naar Mouchi. Mouchi ging voor haar staan en duwde Marylen (ale ja wat duwen voor zo een klein dier betreft.) naar de kant van Dodger. Marylen zuchtte en ging dan toch terug naar Dodger. Ze moet blijven het zou alleen maar erger zijn weg te lopen voor je eigen gevoelens. Marylen zette zich terug naast Dodger. Ze keek hem aan maar met een doffe blik. Ze wist niks te zeggen, niks te doen. Wat zou hij zeggen?! Vroeg ze in zich zelf. Ze wou hem niet kwijt....Marylen keek hem nogmaals aan. "Als je beslissing is weg te gaan, heb ik daar niks aan te zeggen....Ik wil heus vrienden blijven...maar.." Ze raakte niet verder 'Waarom was alles zo moeilijk!?' Dacht ze in zich zelf en bleef gespannen zitten tot het antwoord van Dodger.

(DEZE POST BETER MEVROUW?! XD)

"Ik...Wil je...Soms...Een relatie met me starten...?" stotterde Marylen. Een scherp gevoel liep langs zijn rug. Het prikkelde. Marylen kwam van zijn schoot. Hij bewoog even zijn handen, zoals hij haar net had vastgehouden. Hij bleef 5 seconden in die houding. Daarna keek Marylen zo bezorgd, en kwam terugzitten bij hem. Zijn armen ginen neer. "Als je beslissing is weg te gaan, heb ik daar niks aan te zeggen....Ik wil heus wel vrienden blijven maar..." sprak Marylen weer. Zo voorzichtig. Verder kwam ze niet. Dodger hief zijn wenkbrauw op. Waarom was het toch zo moeilijk voor Marylen? Waarom ging ze er bijna meteen vanuit dat zijn beslissing was om weg te gaan? Messchien had ze het niet letterlijk gedacht of gezegd, maar...Laat maar. Hij keek op naar Marylen. Zijn mond stond kil. Zijn ogen waren leeg. Zijn haar raakte zijn ogen. Ze zon was inmiddels opgekomen. Nou...Opgekomen. Je zag hem niet door de donkere wolken. Het begon te regenen. Normaal had hij zijn hand bewogen om het water bij hem weg te sturen, maar nu had hij wel wat belangrijkers aan zijn hoofd. Hij wendde zijn hoofd van de hemel en dus weer terug naar Marylen. Zijn blik stond emotieloos. Zijn gedachten leeg.

Na een paar minuten...

Een grijns verscheen op zijn gezicht. Je kon niet zien of het een 'evil' grijns was of een blije grijns. Hij had zijn hoofd naar beneden zodat je zijn ogen niet kon zien. Rustig keek hij omhoog. Zijn grijns werd een glimlach. "Nauurlijk, Marylen."

( ik verklaar jullie nu tot man...en vrouw....XD)

Marylen zat onder stress. Ze keek hem aan en voelde zijn handen de hare raken. Toen ze hem zag grijnsen keek ze op. Toen ze dan het verlos woordje had gehoord was ze hyper. Ze liet het niet merken maar in haar was ze dolblij. Marylen kustte hem romantisch op zijn mond. "Het spijt me dat ik zo stotterde, ben namelijk niet zo goed in die dingen. Maar nu..Hou ik geen geheimen meer voor je." Zei ze en omhelsde hem vervolgens na de kus. "Gaan we niet wat eten, ik heb honger." Zei ze en keek hem met een grote glimlach aan. Dit was het begin van een nieuw leven, dit was haar vriendje, dit werd haar grote liefde. Vele gedachten spookten in haar hoofd voor de toekomst die ze zouden hebben. Ze ging op zijn schoot zitten en streek zijn haar uit zijn ogen. "Zo zie ik je beter." Zei ze en glimlachte.

[ https://avater.actieforum.com/ba-sing-se-f28/restaurant-in-met-marylen-t20.htm#239 ]

Dodger knikte. "Ja ik ook. Ik ken een leuk restaurant in Ba Sing Ce. Zullen we daar heen?" (aan de andere kant van de wereld, heel realistisch ) Hij ging op de Shirshu zitten en trok Marylen mee. Hij sloeg het dier (niet hard hoor!) en ze begonnen te rennen. Hij had niet eens gewacht op antwoord van Marylen. Hij glimlachte naar haar en richtte zich toen weer op de weg.

Marylen zette zich bij op de Chirsu. Ze voelde weer haar haren naar achteren vliegen wat een leuk gevoel was. Nu klemde ze zich tegen Dodger aan zodat ze er niet over zou vliegen. Toen ze er waren glimlachte ze en stapte af....