Het aarderijk.

Met kleine trippelpasjes liep een roze schim langs de grote stad Ba Sing Se. Haar lange vlecht ging ritmisch op en neer. Haar ogen glansden, altijd vond ze het leuk in een ander gebied rond te dwalen. Nu had ze besloten naar het spookdorp te gaan, al die aardemeesters dachten dat het daar spookte. Hoe belachelijk. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht. Op haar hoede voor soldaten liep ze het verlaten dorp binnen. De wind floot door de kleine kieren en gaten van de oude huizen. Haar blik gleed over het landschap. Niets spookachtig tot nu toe. Om de stilte te verbreken begon ze maar te fluiten. Een liedje dat haar moeder vroeger altijd zong. Op een trapje voor een grote villa ging ze zitten. Voetstappen kwamen dichterbij./ Geschrokken stond ze op. Wie was daar?

De voetstapjes kwamen van Jake. Hij liep met zijn handen in zijn zakken over het spookdorp. Hij keek een beetje naar de grond, Jake was een trotse zoon van een rijk vader van de vuurnatie. Zijn naam was eigenlijk ook geen Jake maar Jake had zelf deze naam gekozen terwijl hij ouder was. De oude traditie stonken maar, tenminste dat vond Jake! Jake was daarnaast een trouw aanhanger van de vuurnatie maar had daarnaast zijn eigen dromen en ambities. Maar deze liepen tot nu toe niet dwarst met vuurheer Ozai. Af en toe keek Jake op, de spookstad maakte geen indruk op hem wanneer hij opkeek maar het gaf hem ook geen super gevoel, opeens vielen de ogen van Jake op Ty Lee. Hij herkende haar vaag van de vuurnatie maar durfde dit zelf niet te bevestigen dat ze dat ook precies was. Dus liep hij door naar Ty lee."Zozo, kom jij niet vuurnatie? Of heb ik me gewoon verbeeld dat ik je ergens van ken?"Vroeg Jake vriendelijk met een glimlach maar tegelijk op zijn hoede. Aangezien zijn vest, wat rood was met een vlamachtig patroon erin. Wat dus nogal vuurnatie tekende, nauwelijks zou hier een aarde krijger mee rondlopen. Dus was het nogal duidelijk bij wie hij was.

"Jah ik ben van de vuurnatie" zei ze rustig, snel bekeek ze hem eens goed, waarschijnlijk was hij ook van de vuurnatie dat zag je "jij ook?". Licht glimlachte ze maar zei niets. "Erm..ik ben Ty Lee en wie ben jij dan wel?" terwijl ze dit zei bekeek ze nog even de omgeving waar ze stonden. Normaal kwamen hier wel geen aardemeesters maar het gevaar loerde overal. Niemand te bespeuren.
"Nooit gedacht hier iemand van de vuurnatie tegen te komen" zei ze en fronste een wenkbrauw. Altijd was zij zowat de enigste die het waagde hier te zijn. Een wolf huilde, zijn zwarte schim zag je in het licht van de grote volle maan.

"Ik ook, gelukkig."Zei Jake met een lach. Waarna hij zich voorstelde."Jake Kasai is de naam."Nou ja Jake was niet zijn echte voornaam maar wel degene die hij zelf had aangenomen. "Tja, ik ben het aarderijk aan het verkennen..."Zei Jake eerlijk maar zonder teveel weg te geven over zichzelf."En wat doet zo onschuldig mooi vuurvrouwtje hier in deze nogal dode stad?"Vroeg daarna Jake. Hij glimlachte best vaak wanneer hij zich redelijk op zijn gemak voelde, zeker bij dames. Soort van gewoonte in zijn leven geworden. Hij keek opzij en zag een wolven schim in de maan. Zijn ogen fonkelde even van de wolf. Een mooi dier dacht Jake altijd. De maan was een stuk minder mooi dan bijvoorbeeld de zon. Dus eigenlijk maakte de wolf het beeld mooi terwijl de maan het vernietigde. Daarna richtte hij zijn blik weer op Ty Lee. De naam die hem wel bekend kwam, misschien één van de vriedinnen van prinses Azula? Nee, die zouden toch niet hier alleen komen. Hoe goed ze ook waren in vechten...

Ze knikte en glimlachte vaag. "Gewoon wat zitten, dit is ook bijna de enigste plaats waar je in stilte kan zitten". Haar blik wendde even af. Ver weg, op een paar hoge bergen zag je grote rookpluimens, de vuurnatie. "Ze zijn al op weg naar het aarderijk" zei ze stil maar bleef voor zich uit staren. Was het wel goede dat de vuurnatie alles vernietigde wat op hun pad kwam? Een lichte twijfeling kwam bij haar boven maar veel trok ze er zich niet van aan. Wat kon ze er ook aan doen? Niets. "Jake..." zei ze na een tijdje omdat ze vond dat ze toch iets moest zeggen "mooie naam!".